Depremin Ardından Bir Yakarış

DEPREMİN ARDINDAN BİR YAKARIŞ
Zamanın sahibine bir özür kabul edilsin yazdıklarım, bir dua olup yükselsin yakarışlarım, Allah’ım, biz bilemedik Sen, bizi bağışla.

Anneler, mutfaklardaki kurutmaları, turşu ve peynir bidonlarını kontrol edip acaba kışı bunlarla geçirebilir miyiz diye düşünürken; babalar, ceplerindeki son paralara bakıp yarının planını yaparken ve boğazlarında düğümlenen yoksulluğu katık bilip yutarken; ütülenmiş okul formasına bakan küçük bir çocuğun yüzünde oluşan mutluluk, bir tablo gibi evlerimizi süslerken biz, yarının sahibini unuttuk Sen, bizi affet Allah’ım.

Medeniyet diye yükselttiğimiz binaların en üst katına koyarken kibirlerimizi, yükselen konut fiyatlarıyla şaha kaldırdık nefislerimizi, bu ev benim dedik, bu son model araba benim… Mülkün sahibi Allah’tır, gerçeğini unuttuk, Sen, bizi affet Allah’ım.

Gece kafamızı yastığa koyarken kırdığımız kalpler aklımıza hiç gelmedi. Huzurevlerine bırakıp arayıp sormadığımız anne ve babalarımızı, bir an bile düşünmedik. Hep sonra yaparım diye erteledik iyiliklerimizi. Oysa hiç gecikmedi kavgalarımız ve kırgınlıklarımız. Yarına ertelediğimiz bütün iyilikler ve güzellikler için Sen, bizi affet Allah’ım.

Hep şikâyet ettik, sürekli öfleyip püfledik, hiçbir şeyi beğenmedik ve hiç şükretmedik. Telefon modellerimiz gözümüze hep eski göründü. Evlerimiz zaten hep küçük ve dardı. Elbiselerimiz markalı, arabalarımız ise havalı değildi. Yani şikâyet etmek için birçok haklı sebebimiz vardı. Şimdi kafamızı rahatça koyup uyuduğumuz yastıklara, beğenmediğimiz yemeklere, evlere, arabalara, bizleri hasret bıraktın. Elimizdeyken kıymetini bilemediğimiz bütün nimetlerin için Sen, bizi affet Allah’ım.

Gözümüzün doymaması için birçok haklı gerekçemiz vardı. Örneğin beş yıldızlı bir otele gidip günlerce tatil yapmalıydık, ikinci bir ev alıp çocuklarımızın geleceğini kurtarmalıydık. Bu yüzden daha çok zengin olmalıydık. O kadar çok zengin olmalıydık ki kimseye bir şey kalmamalıydı. Belki de bunu bahane edip her şeyden çalmaya başladık. Haktan çaldık, emekten çaldık, alın terinden çaldık. Yetmedi evlerimizin demirlerinden, betonlarından çaldık. Şimdi sevdiklerimiz çaldıklarımızın altında yatıyor. Bizler ise her iki dünyada da yatacak bir yer bulamıyoruz. Çaldığımız her şeyin hakkını Sen, bizden sor Allah’ım.

Her ne yaptıysak yine kapındayız. Senden başka gidecek kimsemiz yok. Hatalarımızla, kusurlarımızla, şaha kalkan kibirlerimizle, doymayan nefislerimizle, yaptıklarımızla ve yapamadıklarımızla huzurundayız Sen, bizi affet Allah’ım. Boynu bükük çocuklar hatırına, enkaz altında kalan sevdiklerimiz hatırına, cebindeki son kuruşu, evindeki son yemeği, umre parasını, evini geçindirmek için beslediği ineği, yardım için gönderen güzel insanlar hatırına, ülkemizi koru, bizlere bir daha böyle acılar yaşatma Allah’ım. Sen, bizi affet Allah’ım.