Barış Abi

Barış Abi
Aklımın ilk ermeye başladığı tek kanallı siyah beyaz ekranlı dönemlerde uzun saçlı, uzun bıyıklı, parmaklarında birçok yüzük, acayip giyimli, acayip bir adam arada ekranlara çıkar kulağa hoş gelen şarkılar söylerdi. Tahmin ettiğiniz gibi bu acayip adam Türkiye’nin Barış Ağabeyi Barış Manço idi.

Bugün sizlere bu büyük insanın hayatımdaki yeri hakkında sizlere bir nevi içimi dökmek babında bir yazı hazırladım. Barış Manço’nun hayatımın ilk dönemlerinde bilinç altıma işlenişi ilk gençlik dönemlerimde karşıma ileri düzey hayranlık olarak çıktı. Buna neden olan olaylardan biri de tahmini 1985 yılında tesadüfen ailemle Adana Lunaparkında gezerken Aile Gazinosunda Barış Manço’nun canlı performans konserine denk gelmem olmuştu. Barış Manço o zamanlar yeni çıkardığı Lahburger şarkısını söylerken büyüsüne kapılıp öylece dakikalarca izlemiştim. Daha sonra lise yıllarında merhum babamın bana eski birkaç plağını hediye etmesiyle plak avcılığına başladım. Hatta bir keresinde bu Barış Manço plağı merakı yüzünden üniversite yıllarımda paramın son kuruşuna kadar harcayıp 1 hafta memleketten gelen peynir ve ekmeğe talim ettiğimi hatırlarım.

Gel zaman git zaman 1999 yılının ilk aylarına geldik. O sıralar üniversite uzatmaları oynuyorum. Bursa’da tarih 1 Şubat 1999 günlerden pazartesi. Son sınavıma girmeden hemen önce bir kırtasiyeye girip birkaç malzeme almam gerekti. Radyodaki kadın bir şeyler geveledi. İki anahtar kelime duydum; Barış manço ve melek dedi. Bir an bir şok geçirdim ve detay duymak istememe iç güdüsüyle hemen kırtasiyeyi terk ettim. Yanlış anladığımı ummuştum ama nafileymiş Barış ağabeyimizi kaybetmişiz. Dört gün boyunca ara ara ağladığımı hatırlıyorum. O yaşlardaki bir insan için olgunlukla karşılanacak bir durum değildi belki. Her güzel şeyin de bir sonu vardı ve hayatımdaki o güzel şey Barış ağabeydi. O Türkiye’nin de Barış ağabeyi idi. Sanatçı olmanın tüm gereklerini her yönden fazlasıyla yerine getiren güzel insandı. Yaptığı TV programlarından, hemen her konuya değinen şarkılarından, kendine özgü kıyafetleri ile uyumlu o müthiş kadife sesinden ülkece mahrum olalı 25 yıl olmuş.

Ünlü yazar Victor Hugo'nun, "Herkes ölür ama herkes gerçekten yaşamaz" sözünü çok severim. Gerçekten yaşamak ancak insanlığa verdiğimiz katkı ile olur. Bencilce sürülen bir hayatın kimseye katkısı olması beklenemez. Türkiye’de bir kuşağa her yönüyle ilham kaynağı olan Barış Manço bu anlamda bu dünyada gerçekten yaşadı diyebiliriz. Darısı hepimizin başına diyelim. Vefatının 25. Yıl dönümünde halka mal olan büyük sanatçımızı özlem ve rahmetle anıyorum.