Ufuk Çizgisi Kadar

UFUK ÇİZGİSİ KADAR
“Gelince sen geliyordun, ama gidince dünya kopuyordu yüreğimden...”

İnsanlarla aramızda ki mesafeyi ölçtüm:
Ufuk çizgisi kadar çıktı...

Ben yaklaştıkça onlar uzaklaştılar.

Güneş'in ayın yıldız'ın ve derin mavinin içinde tamamen bAŞKalaştılar.

Ya da çekip giderek karanlıkta hızla uzaklaştılar.

Bunlar hiç dert değil ölçü birimini bildikten sonra dedim yürümeye devam ettim.

Uzaktan seveceksin dedim kendi kendime.
Ufuk çizgisi gibi; 

Dengeli, gözalabildiğine çok, 
Gökle yeri aynı yerde misafir edecek kadar,
Yüreği engin!
Ötelere güzel sözler yazabilecek kadar,
Zarif ve sevdalı.

Ufuk çizgisi kadar seveceksin dedim.

Sonra;

- Bazen uzak durursun sevdiklerinden...
dedi genç kadın, minik ellerinden tutarak kara kara bakan bir çift göze, yumuşak içten nazik bir sesle...

Çocuk hiçbir şey anlamadan sımsıkı tuttu çikolatayı
 - ama benim dişlerim ağrımıyor ki. dedi.

Genç kadın hüzünlü bir sesle :
- Hayat bu önce sevdirir, 
Sonra ağrısını taaa yürekten hissettirir... dedi.

Evet hayat bu...
Bazen dişlerimiz ağrımaz...
Ağrımaz da
Düşlerimiz sancılanır gönülden.

Bazen uzak durursun sevdiklerinden..
Bazen hep uzak durmak zorunda kalırsın tümden.

Ufuk çizgisi kadar seversin en derinden.

“Gönülden kopan bir söz, insanı üç kış ısıtmaya yeter...”diyor Özel.

İnsan çekinir bazen siyah beyaz fotoğraf karesine dokunmaya. 

Bazen de bir şarkıya, bir şiire, bir hikayeye,
Gönülden süzülen kelimelere söz olmaya çekinir.

Korkar mı bilmem ama 
Ellerini kaçırır, hatta gözlerini 
Ansızın olay mahallinden uzaklaştırır.

Bilir belki de ne dese ne söylese eksik kalacak, 
Meramını anlatmaya yetmeyecek.

Eğer bir söz, kötülüğe mani olmayacaksa, 
Boğaz dokuz boğumdur dokuzunuda boğmalı!
Sükuta bürünmeli insan diyecek.

Zira dokunduğu eşya değil ki 
Etten kemikten yapılmış öz oğlu öz.

Sen sanıyor musun ki ;
Sadece harflere asılı kalmış cürümdür insan.

O aslında bir sevdanın
Durmadan kanayan yarasıdır.

Ufuk çizgisine bakan bir çift gözün 
Hiç gelmeyecek dediği umududur.

Küçücük bir gönlün 
Köz köz olmuş özlemidir.

Avluya yaslanmış gövdenin 
Gitmekle kalmak arasındaki hayalleridir.

Aşk ile Hû...

Şifanur Özçelik Şirin