Adana'nın Türkü Dedesi

Merhaba değerli okurlar,
Hani Anadolu toprakları bereketli derler ya, aklımıza hemen tarım, hayvancılık, maden yatakları vs. gelir. Hâlbuki Anadolu toprakları sadece bunları çıkarmaz karnından; birçok isimli isimsiz kahraman, bilim insanı, kültür, sanat, edebiyatçı da çıkarır. Köşemizin de konsepti olan Türk Halk Müziğinin kaynağı da Anadolu topraklarının en derinlerinden çıkar. Türküler yurdumuzun her yöresinde yakılan ve güzel insanlar tarafından yüzlerce yıl geçmişten günümüze sözlü olarak taşınmış müzik eserleridir. Bugün bu güzel insanlardan birini taşımak istiyorum köşemize. Benim tabirimle güzel Adana'mızın dedesi olan kadife sesli Aziz Şenses. Adana ve Çukurova türküleri deyince akla ilk gelen isim olmalı. O kadar ki 2009 yılında çekilmiş olan ve hayli rağbet gören Hanımın Çiftliği isimli dönem dizisinde kendi derlediği türküleri absürt bir şekilde yeni nesilden bir sanatçıya okutmalarına hayli içerlemiştim. Böyle değerlerin nesilden nesile aktarılıp tanıtılması kültürümüz adına bir zorunluluk diye düşünüyorum. 1958 yapımı Cilalı İbo Yıldızlar Arasında filminde bir sahnede Aziz Şenses bir türkü söylüyor ki kesinlikle izlemelisiniz. Şimdi dilerseniz biraz kendisinden bahsedelim.


Aziz Şenses;
1914 yılında Adana'da doğdu. İlk müzik bilgilerini Adana Halk Evi ve Musiki Yurdunda aldı. İstanbul'da yöresel plaklar yaparak müzik piyasasına atıldı. 1942 yılında Ankara Radyosuna girdi. Bir müddet çalıştıktan sonra kendi arzusuyla İstanbul Radyosuna atandı. Çukurova türkülerini, Karacaoğlan Bozlaklarını Türkiye, Aziz Şenses'le tanıdı. Derlediği yöre türkülerini TRT repertuvarına kazandırdı. Çukurova bozlakları onun sesinde nağmeleşti. Okuduğu: "Ala Geyik Gibi Boyun Sallarsın", "Şu Dünyada Üç Nesneden Korkarım", "Ne Karaymış Şu Alnımın Yazısı", "Kara Bahtım Kem Talihim", "Ben de Gittim Bir Geyiğin Avına" ve "İbrişim Örmüyorlar" gibi türküler Aziz Şenses'le ünlendi. Onun için Çukurova türküleri bir sevdaydı, aşktı. İşte o bu aşkla uzun yıllar hizmet verdi.

İstanbul Radyosu'ndan emekli olduktan sonra memleketi Adana'ya gitti fakat kimi kimsesi kalmadığı için sefalet içinde yaşadı. Kendisini çok seven bir hayranı bu durumu fark etti ve uzun süre Aziz Şenses'e baktı. Şenses bir süre sonra Adana'yı terk etti ve 28.05.1991 tarihinde Yalova'da hayata gözlerini yumdu. Adana adına çok değerli katkılar sağlayan Aziz Şenses'in hayat hikâyesi maalesef çok hüzünlü bitiyor. Bir an Coco isimli çok sevdiğim bir animasyon filmini hatırladım. Filmin temasında esas ölümün bu dünyada kimse tarafından anılmamak olduğu anlatılmak istenmiş. Bu vesileyle biz de bu güzel insanı anmış ve yeni nesillere de tanıtmış olalım.
Bir dahaki yazıda buluşmak üzere.