3- BİR UZUN YOLCULUKTUR HAYAT

3- BİR UZUN YOLCULUKTUR HAYAT
Talip KOKTAŞ

Bir uzun yolculuktur hayat, doğduğunda anladı bunu insan. İlkten başlayıp sonsuza doğru kanatlanan güvercinin her kanat çırpışında dokunduğu omuzdur yaslanması unutulan, sahte gülücükler, yapmacık düşler mezarlığı… Varsın tanımasınlar, anılmasın adım hiçbir mecliste. Şiirler suya karışsın, okuyan şifa niyetine yudumlasın yüreğiyle… Okuduğunda anlasın bunu insan.

Hayat diyordum, herkeste aynı noktadan başlayan… Şimdi bir nokta kadar yok kıymeti… Kime sorsan dünyalar kadar umut… Lakin ağır aksak topal ayak yürür sahte beşikler mezarlığına dünyada… Bebekler bebek kaldı bütün düşlerde… Büyükler hep büyüdü kanla sulanan toprakta… Bir uzun yolculuğa çıkmaya hüküm giydi yürek. Yürü be dostum, ha git, de git, durma hep git… Bu dünya dipsiz bir kuyu… Düştüğünde anladı bunu insan.

Yarım yamalak, kör topal bir yolculuk benimkisi… Arkamda Amerika’nın en kıdemli zencisi, önümde beliren belli belirsiz şehir kalıntıları… Denizler dolusu inci yok edildi tek bir incinin kıymeti bilinsin diye. Elmasları yakıyorlar mağaraların magma katmanlarında… Arzı az olanın talebi çok olsun diye. İnsanları öldürüyorlar bir de, bir avuç insanlık yaşasın diye… Şimdi insan müsveddeleri ile dolu dünya… Yarım yamalak, kör topal bir yolculuğa mahkûm arkada kalanlar… Şimdi koskoca bir yaşayan ölüler mezarlığı dünya… Yaşadığında anladı bunu insan.

Hükmüm yüzüme okunduğundan beri arafta ruhum. Vicdanı adisyona eklemeyi unutmuş garson, vicdansız sanıyor beni patron. Avucumda saklı taşlara sarılı bir muhasebe şimdi vicdan... Bir sapana muhtaç taşlar birikiyor alnımda, ter değil dökülen toprağa, parça parça taş akıtıyor gözler… Kalpten uzunca bir yol geçerek avuçlardan damlıyor toprağa… Bir taş yeşeriyor döne döne dünya diye… Dünden bugüne bugünden yarına bir öfke dilde… Derse geç kalan çocuk görüyor bunların hepsini. Bir de kapının önünü süpüren âmâ hizmetli… Düşülsün kayıtlara, kayıttan düşüldüğümüz. Bir uzun yolculuk bizimki: Yola koyulunca son bulan uzun bir yolculuk… A noktası bu dünyada B noktasını bilen yok burada. Şimdi tahtadan at sallanıyor darağacında ve ben hükmü yüzüne okunmuş, uzun bir yolculuğa kalemi kırılmış derse geç kalan öğrenci… Dünyanın yoklama defterinde yok yazıldığımda anladım bunu…