İNSAN UNUTUR
وَمَا سُمِّيَ الإِنْسَانُ إِلَّا لِنِسْيَانِهِ
Ve mâ summiye’l-insânu illâ li-nisyânihî.
İnsana “insan” denmesi, nisyan ile, yani unutkanlık ile ma‘lûl olduğu içindir.
Yüce Allah bir âyet-i kerîmede bu hususta şöyle buyuruyor:
وَلَقَدْ عَهِدْنَا إِلَىٰ آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِيَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا
“Biz daha önce Âdem’den söz almıştık; fakat o unuttu. Biz onda yeterli bir kararlılık görmedik.”
(Tâhâ Sûresi, 115)
Hz. Âdem, zürriyetinden Hz. Dâvûd’un ömrünü kısa görüp kendi ömründen ona verdiği kırk yılı unutmuş, daha sonra “Ben vermedim.” demişti. Bununla ilgili olarak Resûlullah Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), uzun bir hadis-i şerîfin son bölümünde şöyle buyuruyor:
“Âdem unuttu, zürriyeti de unuttu.”
(Tirmizî, 3076)
Bir kimse bütün bunları dile getirir; unutkan olduğunu itiraf ederek Yüce Allah’tan af ister ve şöyle der:
فَإِنْ نَسِيتُ عُهُودًا مِنْكَ سَالِفَةً
فَاغْفِرْ فَأَوَّلُ نَاسٍ أَوَّلُ النَّاسِ
Fe-in nesîtu ‘uhûden minke sâlifeten,
fe’ğfir; fe-evvelu nâsin evvelü’n-nâs.
(Allah’ım!) Sana geçmişte (şimdi ve eğer yaşarsam gelecekte) söz verdiğim ahidleri, hususları ve sözleri unuttuysam ve sözümde duramadıysam beni bağışla. İlk unutan tek ben değilim. Allah’ım! İnsanlardan ilk unutan, insanların ilki ve ilk peygamber olan Hz. Âdem’dir.
Babamız, atamız, ilk insan ve ilk peygamber olan Hz. Âdem’in unuttuğunu bizzat Yüce Allah Kur’ân-ı Kerîm’de bize haber veriyor. Zürriyetinin ve zürriyetinden olan bizlerin de unutması mümkündür.
Rabbimiz!
رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا
“Unutur veya yanılırsak bizi (ve mü’min kardeşlerimizi) cezalandırma.” Âmin.
(Bakara Sûresi, 286)
Ahmet ÖZKAN
Emekli Müftü
25/12/2025 – Perşembe
YORUMLAR