Son pişmanlık neye yarar,
Her şeyin bedeli var,
Olmadı yaaaar!..
(Şarkı Sözü – Müslüm Gürses)
SON PİŞMANLIK!!!
O’nu ilk gördüğümde,
Yıkıntıların arasında,
Üstü başı perişandı.
Gözleri dolu, kaşları çatıktı.
“Sen ne güzel bir çocuksun ya!”
Dedim tebessüm ederek O’na.
Sabah vaktiydi; tozlu ve gri bir hava vardı.
Tam deklanşöre basacağım sırada,
Ruhları yaralı insanların,
Hayallerindeki seraplar kadar,
Çöldeki bir vaha gibi bir güzellik...
Gamzelerini, kıyısız okyanusların
Sihirli zümrüdünü çağıran,
Gözlerindeki kızıl kıvılcımlarla
Bir şefkat ve anlayış olarak fırlatınca…
Mahcubiyetten ellerim tutulmuştu.
Dilim, sanki kalbimden yükselen
Bir volkan patlamasında yanıp kül olmuştu.
Heykel gibi kalıvermiştim oracıkta...
Ne demeliydim şimdi ben bu kıza?
Hak etmediğim bu güzellik karşısında...
Hak etmediğim, evet...
Kız bana;
Uzun kirpiklerinin altından,
Yüzünde korkulu ve titrek bir
Gülümsemeyle bakıyor,
Benimse içimde velveleler kopuyordu...
Bütün cesaretimi topladım,
Uzandım, elini tuttum.
Teni bir mermerin duruluğunda,
Soğuk ve zarifti...
O da diğer elini elimin üstüne koydu.
Yine öyle, içimi okuyan kadife bakışlarla
Baktı... baktı... baktı...
Gözleriyle kalbimi,
Elleriyle elimi hapsetti.
Biçimli çenesinde dudakları,
Sanki bir zambak gibi
Yanaklarına yayılıyor,
Yüzü genişliyor,
Kutsal bir varlığa, bir meleğe dönüşüyor,
Bana ne diyeceğimi unutturuyordu...
İşte tam o sırada,
Hayatta kaçırılmış trenler kadar ekşi
Bir ter, ensemden aşağıya boşaldı...
Elimi bıraktı, gözleri tekrar uzaklara daldı...
O zarif varlık şimdi yaşıyor mudur?
Yoksa şehit mi olmuştur, bilmem...
Muhtemelen terk etmezdi vatanını.
Biliyorum, gelmezdi benimle.
Ölürdü ama terk etmezdi vatanını.
Cennete gitmeyi tercih ederdi...
Ama en azından ben teklif etseydim,
“Hadi gidelim,” deseydim...
“Gidelim buradan...”
Haftalarca;
Ne tek kare fotoğraf çekebildim,
Ne de bir şey yiyebildim.
Günlerce, her sabah o vakitte,
O ıssız yıkıntılarda O’nu aradım.
İçimde kanayan yaramla...
Bulamadım...
O’na cennet, bana pişmanlık düştü.
Anladım ki;
Tren bir kere kaçınca,
Pişman olmak beyhude.
Ağlamak ve sızlanmak boşuna...
Son pişmanlık neye yarar,
Her şeyin bedeli var,
Buraya (Ahirete) kadaaaar!..
GAZZE’Yİ UNUTMA, UNUTTURMA!..
YORUMLAR