İmanın, samimiyetin, teslimiyetin, izzetin ve vakarın'' adıdır Gazze…

Şehadete adanmış bedenlerden çocuklara miras kalan ‘’imanın, samimiyetin, teslimiyetin, izzetin ve vakarın’’ adıdır Gazze…

Fazla söze ne hacet! Görüyor ve Şahit’lik ediyoruz ki;
Şehadete adanmış bedenlerden çocuklara miras kalan imanın,samimiyetin,teslimiyetin, izzetin ve vakarın adıdır Gazze…
Şehadetin doğurgan nesli  Gazze’de yaşıyor,yaşatılıyor…
Bir Gazze vardı ve hala var,ve olmaya da devam edecek inşallah…

Kurşun bilyeler gibi düşünce mermiler,
Goncası patlar şehrin.
Kavrulur demir leblebi gibi bedenler,
Yeryüzünün damarlarına kan verilir.
Şenlikler yapılır şehidler göğe yükselirken,
Şehirden insanlığa bir ruh üflenir.
Hasbinallahü ve Niğmel Vekil!..

Ölümden korkmaz Gazze’de çocuklar,
Bir vakit namazlarını kaçırmaktan korkarlar!..
‘’Şehadetin mübarek olsun baba ama söyle bana,
Şimdi beni sabah namazlarına kim kaldıracak der!’’
‘’Ben ölmedim bırakında abdest alıp akşam namazını kılayım
Vakit çıkmak üzere der!’’
Öğretir herkese En’am 162.Ayet ne demektir…
‘’De ki: "Namazım, ibadetlerim, hayatım ve ölümüm, alemlerin Rabbi Allah içindir.’’

Serin bir aşk uçar cennetten şehre,
Şehid delikanlının babası,şehid kızı babasından ister
Düğün alayları kurulur yıkık caddelerde
Cennet’te yapılacak düğünler adına…
Gazze de vatanından sürgün,
Eşgali  Ebu Ubeyde’ye benzeyen delikanlıların,
 Cesareti yarar geceyi,
Şehadeti  yudumlarken yürekler köz kesilir.
Umursamaz ölümü,
Dans ederek karşılar delikanlılar!
Bilenir delikanlısı en sert kelimelerle…
La Galibe İllallah!...

Mescid-i Aksa hicran kokar
Mangal yürekli dağ adamlar yıkılır o anda.
Bir aslan yürekli çocuklar yıkılmaz
Bir de acıya efsunlu analar.
Yar olur analar İman tazeletir ümmete
Bilgelik kokan gözlerini dikti mi gözlerine
Ufalıp kalırsın karşısında…
Gazze sadece bir coğrafya değildir der
Bunu bilsin tüm Dünya!
Biz Ashab-ı Uhdud’uyuz bu çağın der
Bunu bilsin insanlar!
Biz içerik değiliz,ağlama duvarı değil burası der
Biz Mescid-i Aksa’nın muhafızlarıyız der
Biz ümmetin yüz akıyız der…
‘’Bütün evlatlarım şehid oldu
Bir tek ben kaldım,yok sa bana küskünmüsün Rabb’im der…’’
Analar konuşunca şairler susar Gazze’de…
La İlahe İllallah!...

Ter, gözyaşı, kan…Damla damla besler gazzeyi
Ölüm kusan zulmü engellemez  dünya.
Gökyüzünden düşen bombalar kuşatırken hayatı,
Yurt tutmuştur yıkıntılar arasındaki koltuğu,
Bomba seslerinin karanlığı yırttığı gecede,
 Bacak bacak üstüne atar korkusuzca,
O dur elindeki asayla zalime kafa tutan…

Bir yıldız yalnızlığıdır vatanı,
Vurur suskunlukları rendeye.
Ortalığa saçılan korkaklığın ve satılmışlığın talaşlarıdır…
‘’Efendim maalesef ailenizin tamamı şehid oldu!
Şehadetleri kutlu olsun!
Benim çocuklarımın ölümü,
Gazze’deki çocukların ölümünden değerli değil !’’der,
Toplantıya devam edelim…

Tüm esirlerin çözün ellerini dedi peygamber Bedir’de,
Onlara yediklerinizden yedirin,içtiklerinizden içirin…
İsrail’li esir göz yaşlarıyla ve da ediyor Kassam Askerlerine,
Ayrılmak istemiyor…
‘’San ki esir değil de misafirdik,
Yaptığımız onca zulme rağmen bize göstediğiniz merhamet!
Anlayamıyorum,size dininiz mi emrediyor bunu? ‘’

Fazla söze ne hacet! Görüyor ve Şahit’lik ediyoruz ki;
Şehadete adanmış bedenlerden çocuklara miras kalan imanın,samimiyetin,teslimiyetin, izzetin ve vakarın adıdır Gazze…
Şehadetin doğurgan nesli  Gazze’de yaşıyor,yaşatılıyor…
Bir Gazze vardı ve hala var,ve olmaya da devam edecek inşallah…