Necip Fazıl Ergüt
Bugün bir aslan katledildi.
Bir “kaçış” denemesine kalkıştığı için!
Kendisine biçilmiş parmaklık kaderini yırtmaya çalıştığı için.
Manavgat’ta bir hayvanat bahçesinden, adına sözde “bakım merkezi” dedikleri o modern zindandan kaçtı.
Ve sonra, soğukkanlı bir açıklama yapıldı.
“Çevre ve insanlar için tehlike arz ettiği gerekçesiyle vurularak itlaf edildi.”
Ne kolay değil mi?
Bir ömrü çalın,bir hayatı esir alın,sonra onu “tehlike” ilan et.
Asıl tehlikenin kim olduğunu sormadan, bir kurşunla yok et.
Hayvanat bahçeleri…
Çocukların “eğitimi” için kurulan o sözde masum yerler.
Gerçekte ise kafes içinde ömür tüketen, gözleri her gün biraz daha boşalan canlıların acı sessizliğiyle dolu birer hapishane.
O aslan, Afrika’nın ormanların da değil; tutsaklığa doğmuştu.
İnsan eliyle, programlı üretimle dünyaya getirilmiş, “sergilenmek” üzere kullanıldı.
Yani özgürlüğü hiç bilmeden yaşamaya mahkumdu.
Ama içindeki tabiat, zinciri tanımaz.
Bir gün toprağı değilse bile, tel örgüyü hatırlar.
Ve o gün gelir…
Kaçar.
Sonrası mı?
Bir silah sesi.
Ve yine insanlar için “tehlike” savunması.
Ne diyeyim!
Yine sözün bittiği yerdeyiz.
YORUMLAR