MAYA İNSANLAR
Onlar konuşarak değil, dokunarak öğretir.
Ne afişe ihtiyaçları vardır ne alkışa…
Varlıkları, bir çayın buharı gibi sıcak;
Sözleri değil, sessizlikleri bile yüreğe işler.
Maya insanlar, bir sofranın en görünmeyen ama en tamamlayıcı unsurudur.
Ekmek gibi, su gibi...
Yokluklarında bir eksiklik belirir, ama varlıklarında hiç "ben" demezler.
Toplumu yoğururlar ama kabarmasını kendilerine yazmazlar.
Ailede bir huzur varsa, orada bir maya insan vardır.
Belki bir anne...
Belki dedenin bir duası...
Belki sabırla susan bir baba,
ya da gece kimse görmeden ağlayan bir evlat...
İş yerinde herkes kendi çıkarını ararken,
maya insan başkasının hatasını örtendir.
Gösteriş yapmadan işini mükemmel yapandır.
"Ben yaptım" demez,
"Elhamdülillah nasip oldu" der.
İyilik dünyasında maya insan;
bir yolda rastlayıp da unutmadan selam verendir.
Yolda kalmışa yardım eden,
bir çocuğa hikâye okuyan,
bir yaşlıya mendil uzatandır.
Hiçbirini “iyilik yaptım” diye kayda geçirmez,
çünkü onun defteri gökte tutulur.
Maya insan fikriyle, zikriyle ve sükûtu ile öğretir.
Bir yazı yazar, bin yıl okunur.
Bir söz söyler, nesiller hatırlar.
Ama çoğu zaman adı bile bilinmez…
İz bırakmaz, iz olur.
Ey gönül ehli!
Zamanın betonlaştığı, ruhların kabuklaştığı bu çağda,
bir damla maya olmak isteyenlere dua edelim.
Kendimiz mayalanalım ki, çevremiz yoğrulsun.
Çünkü dünya, söz ustalarına değil, hal ehli mayalara muhtaç.
"Bu yazı hakikati mayalayan güzel insanlara ithaf edilmiştir."
"Bu yazı hakikati mayalayan güzel insanlara ithaf edilmiştir."
YORUMLAR