Bugün Türkiye Cumhuriyeti için çok ama çok önemli bir gün oldu. Bu yüzden, bugünün tarihini bir kenara not etmemiz gerekiyor. Yarım asırdır beklenen Terörsüz Türkiye için bir milat diyebiliriz.
Öyle bir Coğrafyada yaşıyoruz ki. Kader dediğimiz alın yazımızı her doğan gün hafızalarımızda taze tutmak zorunda kalıyoruz.
Bu nedenle de İbn-i Haldun’un “Coğrafya Kaderdir” ifadesi bu topraklar için söylenmiş deyim yerindeyse Biçilmiş Kaftan oluyor.
Sultan Alparslan Han’ın Kadim Anadolu topraklarını yurt edindiği tarihten itibaren Kardeş olan Türk ve Kürt Halkı bir bedende tek can olmuşlardı.
Bu sayede, asırlar boyu sırt sırta vererek Haçlı Seferleri başta olmak üzere yedi cihana karşı vatan bildikleri bu Kadim Memleketi canları pahasına korudular.
Bu nedenledir ki Bin Yıldır düşman postalının Vatan bildikleri topraklara basmasına müsaade etmemişlerdi. Bu iki kardeş millet, Çanakkale de Yedi Düvele karşı savaşıp şehit olan ve koyun koyuna yatan binlerce isimsiz kahramanlardan oluşuyordu.
Vatanları için aynı siperde can verenler, daha sonra kız alıp kız verdiler. Kan kana can cana hısım oldular.
Yeri geldi düğünlerde el ele kol kola halaylar çektiler. Gün geldi cenazelerinde birlikte gözyaşı döktüler, ağıt yaktılar!
Aynı Kıbleye dönüp Dua Edip, Namaz kıldılar. Aynı kazandan yemek yediler. Aynı Bayrağın gölgesinde selam durdular. Asker Ocağında sırt sırta nöbet tuttular.
Deprem gibi sel gibi doğal afetlerde, en kötü günlerde kardeşler birbirine omuz verip destek çıktılar.
Sadece sevinci değil acıyı da pay ettiler.
Gün geldi Ticaret yaptılar. Alışveriş yaparken de hep birbirlerine destek verip güven duydular. Bu nedenle hiçbir zaman Türk Kürt kardeşine, Kürt ise Türk kardeşine başka bir gözle bakmadı.
Zaten kimse kimsenin kimliği ile ilgilenmedi! Sadece Kardeş bildi.
Çünkü bu milletin Kardeşlik Hukuku başka coğrafyalarda ki Kardeşlik Hukukundan farklı, amasız, fakatsız, kısaca şartsız ve koşulsuz bir Kardeşlik idi.
Komşulardan birisi uzak diyarlara veya gurbete gidecek olsa en kıymetlileri olan Ailesini Kardeşine emanet ederdi.
Kardeşi açken tok uyumaz dahası derdi ile dertlenir, sevinci ile de keyiflenir idi.
Bu iki Kadim Millet, “Paylaşırsak tok oluruz, bölünürsek yok oluruz.” Sözünden hareket ile her daim tek yumruk oldular.
Peki ne oldu da bu Bin Yıllık Kardeşliğe halel geldi?
Nasıl oldu da can cana kan kana kardeş olan bu iki halk arasına nifak girdi?
Ne oldu da sırt sırta veren bu kardeşler birbirine sırt döndü?
Bin yıl Haçlı Zihniyetine karşı destan yazan bu iki millet nasıl oldu da ayrı düştü?
Ne zamanki Vahşi Batının Emperyal güçleri araya nifak soktu, o vakit bu iki Kadim Milletin Kardeşlik Hukuku sekteye uğradı!
Ve o günden sonra hiç bir şey eskisi gibi olmadı. Kardeşi kardeşe düşman ettiler. Daha dün birbiri için can veren kardeşler artık birbirine hısım değil hasım oldular.
Olan bu güzel memlekete ve bu güzel millete oldu. Giden sadece kardeşlik olmadı!
Memleket maddi manevi zarara uğruyor ve her geçen gün geriye gidiyordu. Bir taraftan henüz hayatının baharında körpe canlar hayata veda ederken, diğer taraftan ülkenin enerjisi ve ekonomisi adeta boşa akan musluk misali akıp gidiyordu.
Nice sevdalar gönüllerde son buluyor, Memo Zin misali Hikayeler Yarım Kalıyordu!
Sadece seven kalpler değil, bin yıldır kardeşlerin yaşadığı Kadim Anadolu Coğrafyası ateş topu misali yanıyordu.
Yürekleri yaralı bu Aziz Millet, tam Elli Yıl bu ateşin sönmesini beklediler. Analar evlatları ölmesin diye henüz beşikteyken dualar ediyordu.
Biri çıkıp Artık Yeter yani Edi Bese demeliydi!
Gün o gün oldu ve bir Yürekli Vatan Evladı çıktı!
Artık Yeter dedi! Daha fazla can daha fazla kan gitmesin dedi!
Yarım Kalan Hikayeler devam etsin dedi!
Ve ardından kitleler yürüdü. Zaten böyle olmalıydı. Kardeşlik Hukuku da bunu gerektirirdi. Kardeş Kardeşin sözüne sahip çıkmalıydı.
Ve bugün, Silahlar bir daha kullanılmamak üzere yakıldı. Bugün Kardeşlik Hukukunun yeniden doğduğu gün oldu.
Selam olsun Kardeşine sahip çıkanlara.
Selam olsun bu ateşe su dökenlere!
Selam Ve Dua İle…
YORUMLAR