Karşıyaka'dan Yürek Merkezine YÜREĞİR
Adana’nın iki yakasını birleştiren, şehrin yükünü sessizce taşıyan o köprüden… Biz, yüreğini eksik anlattığımızın farkında olarak yazıyoruz. Yüreğir’i anlatmaya haddimiz olmadığını bilerek; ama yine de anlatmaya çalışarak.
Çünkü Yüreğir, uzaktan tarif edilecek bir yer değil. O, çalışarak var olmuş, didinerek ayakta kalmış, yürekli insanların harman olduğu bir ilçedir. Karşıyaka’dan Yüreğir’e uzanan bu yol, bir isim değişikliğinden ibaret değildir; bir emeğin, bir direncin ve bir ruhun adıdır.
Taşköprü’den bakınca Yüreğir, bir yakadan öteye geçer. O, şehrin yüreğidir. Biz de bu yüzden eksik kalacağımızı bile bile yazıyoruz. Parlatmak için değil, olduğu gibi anlatmak için. Çünkü bazı yerler savunulmaz; yaşanır.
Yüreğir: Karşıyaka’dan Yürek Merkezine
Eskiden buraya Adana’nın Karşıyakası denirdi. Bir yakaydı sadece; şehrin öte tarafı. Ama zamanla o “karşı”, bir yön olmaktan çıktı. Çünkü orada yaşayanlar çalıştı, didindi, sabretti. Alın teriyle, omuz omuza vererek bir yeri dönüştürdü. Karşıyaka, Yüreğir oldu.
Bu isim değişikliği bir tabeladan ibaret değildi. Bu, bir ruhun adlandırılmasıydı. Yüreğir; yürekli insanların emeğiyle, dayanışmasıyla, birbirine tutunmasıyla kuruldu. Burada hayat hep zor oldu ama hiçbir zaman yalnız olmadı. Çünkü Yüreğir’de insanlar yalnız bırakmaz.
Bugün Yüreğir denilen yer, sadece bir ilçe değildir. Adana’nın yüreğidir. Çalışanın, üretenin, vazgeçmeyenin, elindekini paylaşanın harman olduğu bir yerdir. Yüreğir’i yaşanılır kılan şey, binaları değil; bu karakterdir.
Mahalle kültürü burada bu yüzden güçlüdür. Komşuluk bu yüzden sahicidir. İnsanlar birbirini tanır, bilir, gözetir. Gökdelenlerin insanları birbirinden ayırdığı bir çağda, Yüreğir omuz omuza yaşamayı hâlâ becerebilen ender yerlerden biridir. Kapılar kapanmaz, selam eksilmez, dert paylaşıldıkça azalır.
Yüreğir’in sokaklarında hayat vardır. Çocuk sesi vardır. Akşamüstü sohbeti vardır. Pazar dönüşü yükü birlikte taşıyan insanlar vardır. Bu ilişkiler, tesadüfen oluşmaz; ortak bir hayatın içinden çıkar. Yüreğir’i sevenler, burayı bu yüzden sever.
Doğası da bu hayatı tamamlar. Seyhan Nehri, parklar, açık alanlar ve temiz hava ilçeye ferahlık verir. Yüreğir, şehrin içinde nefes alınabilen bir yerdir. Bu yüzden sadece yaşamak için değil, görmek ve hissetmek için de gidilesi bir ilçedir.
Ulaşımda Yüreğir’in eli güçlüdür. Otoyol, şehir içi ana yollar, karayolu ve metro hattı ilçeyi her yöne açar. Yüreğir’e ulaşmak kolaydır; Yüreğir’den hayata karışmak da. Bu açıklık, ilçeyi kapalı bir alan olmaktan çıkarır, akışın parçası yapar.
Sanayiye açılan kapısı, emeğin hayatla iç içe olması, Yüreğir’in karakterini tamamlar. Burası sadece akşam dönülen bir yer değildir. Gün burada başlar, emek burada karşılık bulur.
Bugün Yüreğir, Karşıyaka olmaktan çıkıp Yürek Merkezi olmuştur. Yürekli insanların yaşadığı, yüreğiyle bağ kurulan bir ilçe hâline gelmiştir. Bu yüzden Yüreğir, anlatıldıkça büyür; yaşandıkça anlaşılır.
Yüreğir keyifle yaşanılır bir ilçedir.
Sevginin bolca izi olan bir ilçedir.
Görülmesi, tanınması ve hissedilmesi gereken bir yerdir.
Çünkü burası, adı yüreği çağrıştıran insanlar gibi yüreklidir.